Tá blian nó níos mó 'gam ag éisteacht 
Le cogar doilíosach mo mheoin, 
Ó casadh liom grá geal mo chléibhe 
Tráthnóna brea gréine san fhómhar. 
Bhí an bhó bhainne chumhra ag géimneach 
Is na h-éanlaith go meidhreach ag ceol, 
Is ar bhruach an tsruthán ar leathaobh dhom 
Bhí cailín deas crúite na mbó. 
Tá a súile mar lonradh na gréine, 
Ag scaipeadh trí spéartha gan cheo, 
's is deirge a grua ná na caora 
Ar lasadh measc craobha na gcnó, 
Tá a béilin níos dílse na sméara, 
's is gile ná leamhnacht a snó, 
Níl ógbhean níos deise san saol seo 
Ná cailín deas crúite na mbó. 
Dá bhfaighinnse árd Tiarnas na hÉireann 
Éadacha, síoda is sróil 
Dá bhfaighinnse an bhanríon is airde 
Dá bhfuil ar an dtalamh so beo 
Dá bhfaighinnse céad loingis mar spré dhom 
Píoláidi, caisleáin is ór 
Bfhearr liom bheith fán ar na sléibhte 
Lem chailín deas crúite na mbó 
Muna bhfuil sé i ndán dom bheith in éineacht 
Leis an spéirbhean ró-dhílis úd fós 
Is daoirseach, dubhrónach mo shaolsa 
Gan suaimhneas, gan éifeacht, gan treo 
Ní bheidh sólás im chroí ná im intinn 
Ná suaimhneas orm oíche ná ló 
Nó bhfeice mé taobh liom óna muintir 
Mo cailín deas crúite na mbó