เนิ่นนาน  เวลามันเนิ่นนาน
ที่เธอมีคำเดิมๆให้ฉัน
ให้มา  เพียงคำว่าเพื่อนกัน
แต่สิ่งที่ทำมันมากกว่านั้น
ไม่เลย  มันคงไม่ใช่เลย
เพราะใจเธอคงเปลี่ยนแปลงเหมือนฉัน
เธอคงกล้าที่จะไม่ปฏิเสธใช่ไหม
เรามีอะไรที่มันลึกซึ้งให้กัน
จ้องตา  เวลาเธอจ้องมา
ก็ดูว่าเธอมีใจให้ฉัน
ใกล้กัน  เวลาเราใกล้กัน
อะไรที่ทำให้ใจสั่นไหว
ล่องลอย  ใจมันก็ล่องลอย
ทุกทีที่เราใกล้กันใช่ไหม
ความเป็นเพื่อนคงไม่ใช่  ความรู้สึกแบบนี้
แล้วเธอจะเปลี่ยนบางอย่างได้ไหม
เปลี่ยนจากคำว่าเพื่อนเป็นคำว่ารัก
มันคงจะไม่ยากอะไรใช่ไหม
แค่เธอถามใจของเธอ
ลองทำตามที่ใจนั้นสั่ง
เปลี่ยนจากเป็นเพื่อนเป็นคนที่รัก
ทิ้งคำ คำเดิมนั้นไป
อยากให้รู้ว่าตัวฉันยังรออยู่
เฝ้ารอคำพูดของใจ
ว่ารักกัน

ยากเย็น มันคงไม่ยากเย็น
ถ้าเธอจะเป็นตัวเองซักครั้ง
เมื่อใจ เราเองก็รู้กัน
กับสิ่งที่เธอยังเก็บมันไว้
เข้าใจ เธอคงจะเข้าใจ
ฉันมีใจให้กับเธอแค่ไหน
คำว่าเพื่อนมันยังกั้นให้เราดูห่างเหิน
แล้วเธอต้องการจะเปลี่ยนมันไหม
เปลี่ยนจากคำว่าเพื่อน เป็นคำว่ารัก
มันคงจะไม่ยากอะไรใช่ไหม
แค่เธอถามใจของเธอ
ลองทำตามที่ใจนั้นสั่ง
เปลี่ยนจากเป็นเพื่อนเป็นคนที่รัก
ทิ้งคำ คำเดิมนั้นไป
อยากให้รู้ว่าตัวฉันยังรออยู่
เฝ้ารอคำพูดของใจ
ว่ารักกัน

เปลี่ยนจากคำว่าเพื่อน เป็นคำว่ารัก
มันคงจะไม่ยากอะไรใช่ไหม
แค่เธอถามใจของเธอ
ลองทำตามที่ใจนั้นสั่ง
เปลี่ยนจากเป็นเพื่อนเป็นคนที่รัก
ทิ้งคำ คำเดิมนั้นไป
อยากให้รู้ว่าตัวฉันยังรออยู่
เฝ้ารอคำพูดของใจ
เปลี่ยนจากคำว่าเพื่อน เป็นคำว่ารัก
มันคงจะไม่ยากอะไรใช่ไหม
แค่เธอถามใจของเธอ
ลองทำตามที่ใจนั้นสั่ง
เปลี่ยนจากเป็นเพื่อนเป็นคนที่รัก
ทิ้งคำ คำเดิมนั้นไป
อยากให้รู้ว่าตัวฉันยังรออยู่
เฝ้ารอคำพูดของใจ
ว่ารักกัน