作曲 : 林健华 作词 : 李焯雄 วันเวลาที่แสนสวยงามของเรา อาจจบเท่านั้น เป็นเพียงเพราะเราใช้มันทำให้กันและกัน ต้องเสียใจ เมื่อความเป็นจริงวันวานเมื่อวานนั้นผ่านไป แต่เรายังหวัง ให้รักที่เหลือเจือจางเป็นดั่งเดิมทุกอย่าง เราใฝ่ไปเกินฝัน จนเป็นความไม่เข้าใจ เวลาจะแปรอะไรจากที่เป็น ไม่เว้นแม้รัก...ที่ผูกพันและเสียดาย จนวันหนึ่งมันเปลี่ยนเราไปคล้ายใครไม่รู้จัก บางทีเราเป็นเพียงคนโง่ บางทีเราเป็นเพียงคนเหงา บางทีเราอาจเพียงต้องการแค่เรา ที่หายไป บางทีเราเป็นเพียงคนหนึ่งธรรมดา ที่ไม่เข้าใจ ในความหมายรักลึกซึ้ง และแสนยิ่งใหญ่ กว่าใครครอบครอง เราเคยคิดว่าเราสองเรา ก็ต่างเข้าใจในรัก และพยายามทำเหมือนว่าเราเคยรู้จัก...ความไว้ใจ ก็เคยสัญญาว่าไม่ครอบครอง เราแค่ ประคองกันไว้ แต่ความรักนั้นทำให้ทุกอย่างมันไม่ง่าย...โอ้ เราใฝ่ไปเกินฝัน จนเป็นความไม่เข้าใจ เวลาจะแปรอะไรจากที่เป็น ไม่เว้นแม้รัก...ที่ผูกพันและเสียดาย จนวันหนึ่งมันเปลี่ยนเราไปคล้ายใครไม่รู้จัก บางทีเราเป็นเพียงคนโง่ บางทีเราเป็นเพียงคนเหงา บางทีเราอาจเพียงต้องการแค่เรา ที่หายไป บางทีเราเป็นเพียงคนหนึ่งธรรมดา ที่ไม่เข้าใจ ในความหมายรักลึกซึ้ง และแสนยิ่งใหญ่ กว่าใครรู้ แล้วมันจะผ่านพ้นไป หรือเปล่า แล้วเราจะลืมได้เมื่อไร แล้วใจที่พังยับเยิน ใครจะเอาไว้ รัก...คือที่มาของความสุข แต่รัก...ก็เอามันคืนไป ไม่รู้ใครบอกฉันสักทีว่า ความรัก...มันคืออะไร มันคืออะไร... ใครบอกฉัน...