[00:00.000] 作词 : Eleana Vrachali
[00:01.000] 作曲 : Giorgos Sabanis
[00:25.632] Το είδα τώρα καθαρά,
[00:29.498] του εαυτού σου τα νερά
[00:33.310] σε καθρεφτίζουν ιδανικά,
[00:36.529] μα πια σε ξέρω.
[00:40.316] Σε είχα προδώσει μια στιγμή,
[00:44.782] εσύ μια ολόκληρη ζωή·
[00:48.447] να μείνει όρθια η ψυχή
[00:51.685] να καταφέρω.
[00:53.603]
[00:55.934] Πώς να αντέξει η ελπίδα
[01:00.170] με ένα γεια σαν κρύα λεπίδα,
[01:03.385] πώς να μείνω δυνατός.
[01:10.947] Αν φυσάει αέρας
[01:15.240] με ορμή δικής σου σφαίρας,
[01:18.968] πώς να μείνω ζωντανός.
[01:23.814]
[01:24.896] Οι πληγές μου πονάνε
[01:28.300] και σου μοιάζουν πολύ,
[01:32.395] από πέτρα σα να’ναι,
[01:34.904] μ’ανοίγουν, με σπάνε,
[01:36.808] σε κάθε αφορμή.
[01:40.217] Οι πληγές μου αντέχουν,
[01:43.715] είν’ εκεί από παλιά
[01:47.626] και ονόματα έχουν,
[01:50.083] καρφιά που εξέχουν
[01:52.111] και στάζουν σκουριά.
[01:55.215] Οι πληγές μου διαλέγουν
[01:59.007] να σου χαμογελώ
[02:02.941] και περήφανα στέκουν,
[02:05.380] την άβυσσο βλέπουν
[02:07.198] σαν κάτι απλό·
[02:10.492] απουσίες μετράνε,
[02:14.155] σαν τοπία ξερά,
[02:17.901] τι καλό σου χρωστάνε
[02:20.528] κι εσένα γεννάνε
[02:22.240] ξανά και ξανά.
[02:25.743]
[02:42.942] Η ιστορία έχει γραφτεί,
[02:46.357] μα εσύ διαλέγεις πώς και τι,
[02:50.459] τι θα κρατήσεις απ’αυτή
[02:53.661] και τι θα αφήσεις.
[02:57.270] Περνάνε μέρες δανεικές,
[03:01.881] κι είν’οι αλήθειες μας θολές,
[03:05.460] έχουνε σκόνη απ’του χτες
[03:08.993] τις προσποιήσεις.
[03:11.140]
[03:13.191] Πώς να αντέξει η ελπίδα
[03:17.052] με ένα γεια σαν κρύα λεπίδα,
[03:20.622] πώς να μείνω δυνατός.
[03:27.507] Αν φυσάει αέρας
[03:32.340] με ορμή δικής σου σφαίρας,
[03:36.016] πώς να μείνω ζωντανός.
[03:41.471]
[03:42.597] Οι πληγές μου πονάνε
[03:45.558] και σου μοιάζουν πολύ,
[03:49.406] από πέτρα σα να’ναι,
[03:51.977] μ’ανοίγουν, με σπάνε,
[03:53.687] σε κάθε αφορμή.
[03:57.165] Οι πληγές μου αντέχουν,
[04:00.722] είν’ εκεί από παλιά
[04:04.539] και ονόματα έχουν,
[04:07.113] καρφιά που εξέχουν
[04:09.135] και στάζουν σκουριά.
[04:12.193] Οι πληγές μου διαλέγουν
[04:16.076] να σου χαμογελώ
[04:19.711] και περήφανα στέκουν,
[04:22.397] την άβυσσο βλέπουν
[04:24.401] σαν κάτι απλό·
[04:27.530] απουσίες μετράνε,
[04:31.230] σαν τοπία ξερά,
[04:35.072] τι καλό σου χρωστάνε
[04:37.560] κι εσένα γεννάνε
[04:39.290] ξανά και ξανά.