作曲 : เทพพร เพชรอุบล

หลงรักคนผิด
คิดจนตัวตาย
ต้องมาช้ำใจ
ร้องไห้โศกตรม
เพราะเรา เป็นสาวบ้านป่า
ยังด้อยศึกษา เรื่องคา-รม
คำหวาน เขาหว่านพรม
ด้วยปลายลิ้นคม
คารม ชาย
สาวบ้านป่าอ่อนไหว
มั่นหมาย ว่าชายรักจริง

จึงทอดกายถวายชีวา
ผลลัพธ์ออกมา
น้ำตาไหลปรี่
แม่ก็บอก พ่อก็สั่ง
โปรดจงระวัง
เพราะเราเป็นหญิง
ลูกเอ๋ย ให้ประวิง
เกิดเขาขว้างทิ้ง จะช้ำอุรา
ไม่เชื่อวาจา
น้ำตา จึงเช็ดหัวเข่า

เข็ดจนตาย
ไม่เชื่อชายอีกแล้ว
ถึงใจจะแป้ว
เสียแล้วเสียไป
บทเรียน ที่เขาสอน
เป็นอุทาหรณ์
ของความโง่เขลา
ความเอ๋ย ความเศร้า
ขอร้องเจ้า อย่าได้จองเวร
เพราะเจ้าอยากนั่งเบ๊นซ์
จึงกระเด็น
กลับมานั่งหลังควาย

เข็ดจนตาย
ไม่เชื่อชายอีกแล้ว
ถึงใจจะแป้ว
เสียแล้วเสียไป
บทเรียน ที่เขาสอน
เป็นอุทาหรณ์
ของความโง่เขลา
ความเอ๋ย ความเศร้า
ขอร้องเจ้า อย่าได้จองเวร
เพราะเจ้าอยากนั่งเบ๊นซ์
จึงกระเด็น
กลับมานั่งหลังควาย