ดวงตะวันยามเช้าส่อง
ชีวิตผู้คนกำลังเคลื่อนไหว
ช่างดูสับสนเวียนวนวุ่นวาย
และพาอะไรมากมายมาให้เรา
เดินบนทางอ้างว้างเปล่าเปลี่ยว
ชีวิตคนเดียวบางทีก็เหงา
ในวันที่ต้องทนผจญเรื่องเศร้า
มองหาสักคนก็ไม่มี
คนที่คอยดูแลใส่ใจ
ต้องเฝ้ารออีกแค่ไหนดี
คนที่มีที่ ให้เราพักพิง
จะไปที่ไหนและที่ไหน จะไปหาเขาที่ไหน
ต้องทำเช่นไรจะได้พบเขา
คนที่คอยจะยืนอยู่เคียงข้างเรา
ในวันที่ต้องเหงาขึ้นทุกวัน
ต้องไปที่ไหนและที่ไหน อยากรู้ว่าที่ไหน
ถึงจะได้พบคนๆ นั้น
ได้แต่ปล่อยเวลาผ่านเลยทุกวัน
ฉันต้องรอต่อไป (ฉันต้องรอต่อไป)
ดวงตะวันลับฟ้าลง
ชีวิตฉันคงยังไม่หยุดเคลื่อนไหว
ต้องคอยคืนวันผ่านนานอีกเท่าไหร่
จะได้พบใครที่ฉันรอ
คนที่คอยดูแลใส่ใจ
ต้องเฝ้ารออีกแค่ไหนดี
คนที่มีที่ให้เราพักพิง
จะไปที่ไหนและที่ไหน จะไปหาเขาที่ไหน
ต้องทำเช่นไรจะได้พบเขา
คนที่คอยจะยืนอยู่เคียงข้างเรา
ในวันที่ความเหงาก่อตัว เพิ่มขึ้นทุกวัน
อยากรู้ว่าที่ไหน
ถึงจะได้พบคนๆ นั้น
ได้แต่ปล่อยเวลาผ่านเลยทุกวัน
ฉันต้องรอต่อไป เพื่อพบใครซักคน