|
Huc usque, me miseram! |
|
rem bene celaveram |
|
et amavi callide. |
|
res mea tandem patuit, |
|
nam venter intumuit, |
|
partus instat gravidae. |
|
hinc mater me verberat, |
|
hinc pater improperat, |
|
ambo tractant aspere. |
|
sola domi sedeo, |
|
egredi non audeo |
|
nec inpalam ludere. |
|
cum foris egredior, |
|
a cunctis inspicior, |
|
quasi monstrum fuerim. |
|
cum vident hunc uterum, |
|
alter pulsat alterum, |
|
silent, dum transierim. |
|
semper pulsant cubito, |
|
me designant digito, |
|
ac si mirum fecerim. |
|
nutibus me indicant, |
|
dignam rogo iudicant, |
|
quod semel peccaverim. |
|
quid percurram singula? |
|
ego sum in fabula |
|
et in ore omnium. |
|
ex eo vim patior, |
|
iam dolore morior, |
|
semper sum in lacrimis. |
|
hoc dolorem cumulat, |
|
quod amicus exulat |
|
propter illud paululum. |
|
ob patris saevitiam |
|
recessit in Franciam |
|
a finibus ultimis. |
|
sum in tristitia |
|
de eius absentia |
|
in doloris cumulum. |
