Dzieñ za dniem | |
Widzê w sobie jakieœ zmiany | |
Mniej spokoju | |
Trochê jakby ob³¹kany. | |
Sk¹d ten wiatr wyd¹³ ¿agle, | |
W bezkresnej pustce mojej g³owy | |
Stojê i odwracam siê nagle | |
S³oñce ? To nie s³oñce. | |
Ciep³o, choæ zimno, to | |
Dni, które nie s¹ takie same. | |
Przeceny, na które patrzê | |
Zegar, który ci¹gle œpieszy | |
Coœ, co uœmiecham siê zawsze | |
Drzwi w szafie. | |
Ale nie to w sednie sprawy, | |
Nie schody i szyby, | |
Nie szufladka w szafce | |
Lecz ktoœ prawdziwy. | |
Okrêt mój w przystañ zawija | |
By rêce ogrzaæ, by siê zatrzymaæ. | |
Jakbym zapomnia³, ¿e by³em tam ju¿ | |
Lecz te drogi, które znam, | |
Prowadz¹ w³aœnie tam. |
Dzie za dniem | |
Widz w sobie jakie zmiany | |
Mniej spokoju | |
Troch jakby ob kany. | |
Sk d ten wiatr wyd agle, | |
W bezkresnej pustce mojej g owy | |
Stoj i odwracam si nagle | |
S o ce ? To nie s o ce. | |
Ciep o, cho zimno, to | |
Dni, kto re nie s takie same. | |
Przeceny, na kto re patrz | |
Zegar, kto ry ci gle pieszy | |
Co, co u miecham si zawsze | |
Drzwi w szafie. | |
Ale nie to w sednie sprawy, | |
Nie schody i szyby, | |
Nie szufladka w szafce | |
Lecz kto prawdziwy. | |
Okr t mo j w przysta zawija | |
By r ce ogrza, by si zatrzyma. | |
Jakbym zapomnia, e by em tam ju | |
Lecz te drogi, kto re znam, | |
Prowadz w a nie tam. |
Dzie za dniem | |
Widz w sobie jakie zmiany | |
Mniej spokoju | |
Troch jakby ob kany. | |
Sk d ten wiatr wyd agle, | |
W bezkresnej pustce mojej g owy | |
Stoj i odwracam si nagle | |
S o ce ? To nie s o ce. | |
Ciep o, cho zimno, to | |
Dni, któ re nie s takie same. | |
Przeceny, na któ re patrz | |
Zegar, któ ry ci gle pieszy | |
Co, co u miecham si zawsze | |
Drzwi w szafie. | |
Ale nie to w sednie sprawy, | |
Nie schody i szyby, | |
Nie szufladka w szafce | |
Lecz kto prawdziwy. | |
Okr t mó j w przysta zawija | |
By r ce ogrza, by si zatrzyma. | |
Jakbym zapomnia, e by em tam ju | |
Lecz te drogi, któ re znam, | |
Prowadz w a nie tam. |