|
作词 : พัทธศิษฏ์ ศรีศุภลักษณ์ |
|
作曲 : พัทธศิษฏ์ ศรีศุภลักษณ์ |
|
นานมาแล้วมีเรือหนึ่งลำ ที่ลอยแล่นนำอยู่เหนือใครใคร |
|
คลื่นถ่าโถม กลางท้องทะเลกว้างใหญ่ |
|
ชนกับทุ่นเบาเท่านั้น ไกลเกินผู้ใดจะรู้ทัน |
|
เจ้าของเรือพลันเบนหัวเรือเข้าฝั่ง |
|
กางใบเรือแล่นไปกับลม เป็นเวลาที่แสนสำราญ |
|
วางปัญหา ภาระเอาไว้ชั่วคราว |
|
แล่นและพลิ้วไปตามแรงลม เพียงพอแล้วให้ใจสุขสม |
|
คลื่นจะสูงสักเท่าไหร่ไม่ครั่งคร้าม |
|
เจ้าเรือใบจงพาแล่นไป เกาะในฝันเกาะนั้นแสนไกล ที่ที่มีดอกไม้ ห่างไกลจากความกังวล |
|
แว่วคำหวานในคืนไร้จันทร์ ผ่านลมหนาวเป็นพรของปีใหม่ สายลมพาพัดไป กางใบเรือแล่นไป |
|
จากทะเลไปจนยอดดอย คงทำงานไม่เว้นละวัน เรือลำนั้น เฝ้าฝันเจ้าของย้อนมา |
|
อยากเจอคลื่นทะเลอีกครั้ง พาเจ้าของไปดังใจหวัง วางภาระหนักหนาทั้งหลายลงชั่วกาล |
|
เจ้าเรือใบจะพาแล่นไป เกาะในฝันเกาะนั้นแสนไกล ที่ที่มีดอกไม้ ห่างไกลจากความกังวล |
|
แว่วคำหวานในคืนไร้จันทร์ ผ่านลมหนาวเป็นพรของปีใหม่ สายลมพาพัดไป กางใบเรือแล่นไป |
|
เรือใบพาแล่นไป เกาะในฝันเกาะนั้นแสนไกล ที่ที่มีดอกไม้ ห่างไกลจากความกังวล |
|
แว่วคำหวานในคืนไร้จันทร์ ผ่านลมหนาวเป็นพรของปีใหม่ สายลมพาพัดไป กางใบเรือแล่นไป |
|
เจ้าเรือใบจงพาแล่นไป เกาะในฝันเกาะนั้นแสนไกล ที่ที่มีดอกไม้ ห่างไกลจากความกังวล |
|
แว่วคำหวานในคืนไร้จันทร์ ผ่านลมหนาวเป็นพรของปีใหม่ สายลมพาพัดไป กางใบเรือแล่นไป |
|
สถิตในใจนิรันดร์ |
