|
作词 : Kriangkrai Wachirathamphon |
|
作曲 : Kriangkrai Wachirathamphon |
|
ยิ้มของเธอ คือเหตุที่ทำให้ใจสั่น ชอบมองมันกว่าสิ่งไหน |
|
ฉันชอบมอง จึงอยากจะคอยช่วยให้รอยยิ้ม ไม่หายไป |
|
เห็นแววตา เธอเปลี่ยนไม่เคยคุ้นเลย ให้ฉันเฉยเมยได้อย่างไร |
|
ก็ฉันชอบเธอ จึงอยากจะคอยช่วยให้ความเศร้า เธอหายไป |
|
รู้ไหมเธอว่าทุกข์นั้นเบาเมื่อแบ่งให้ใครสักคน |
|
ก็เหมือนที่เธอเคยช่วยให้ฉันยิ้มได้ ก็เหมือนกัน |
|
เหนื่อยมากไหม ฉันรู้ว่าเธอน่ะเก่งและยังไหว |
|
แต่ขอวันใดที่เธอร้องไห้ อย่าร้องไห้คนเดียว ไม่บอกฉัน |
|
อยากให้รู้ ว่าฉันจะยืนและอยู่ไม่ไปไหน |
|
ไม่รู้จะช่วยอะไรเธอได้ ก็เผื่อไว้ เผื่อเธอต้องการ |
|
ก็ขอให้จับมือฉัน ก็ขอให้ผ่านอะไรไปด้วยกัน อย่าเสียใจคนเดียว |
|
รู้ไหมเธอว่าทุกข์นั้นเบาเมื่อแบ่งให้ใครสักคน |
|
ก็เหมือนที่เธอเคยช่วยให้ฉันยิ้มได้ ก็เหมือนกัน |
|
เหนื่อยมากไหม ฉันรู้ว่าเธอน่ะเก่งและยังไหว |
|
แต่ขอวันใดที่เธอร้องไห้ อย่าร้องไห้คนเดียว ไม่บอกฉัน |
|
อยากให้รู้ ว่าฉันจะยืนและอยู่ไม่ไปไหน |
|
ไม่รู้จะช่วยอะไรเธอได้ ก็เผื่อไว้ เผื่อเธอต้องการ |
|
ก็ขอให้จับมือฉัน ก็ขอให้ผ่านอะไรไปด้วยกัน อย่าเสียใจคนเดียว |