|
作词 : Bezczel |
|
作曲 : Homex |
|
cały świat stawał przed tobą otworem
|
|
a ty sam wpędziłeś się w ślepy zaułek
|
|
i nie umiesz teraz z niego się wydostać
|
|
niema nikogo kto mógłby pomóc ci , jesteś sam
|
|
|
|
miałeś być czarnym koniem, zostałeś czarną owcą
|
|
nastąpił marny koniec, wszystko na darmo poszło
|
|
dziś tylko pustka w środku
|
|
co bliscy powiedzą?
|
|
schodek po schodku na własne życzenie
|
|
schodziłeś na samo dno, wszyscy to wiedzą
|
|
|
|
byłeś tak obcy dla bliskich
|
|
a za to bliski dla obcych
|
|
dzisiaj nie został już nikt ci
|
|
bo wszyscy bliscy se poszli
|
|
z bólem zaglądasz do lustra
|
|
tracisz w oczach tożsamość
|
|
słowa rozpaczy się cisną na usta
|
|
dziś nic już nie znaczy to samo
|
|
|
|
nie waż się
|
|
coraz gorzej
|
|
trudno spojrzeć prawdzie w oczy
|
|
zalewa ci głowę myśli morze prawie każdej nocy
|
|
i nie ma nikogo kto by chciał cię wysłuchać
|
|
modły nie pomogą
|
|
co ty, złoty strzał – muka
|
|
|
|
jesteś ofiarą i swoim oprawcą
|
|
stany lękowe nie dają ci zasną
|
|
powoli ze snu już budzi się miasto
|
|
światła miasta gasną, znów robi się jasno
|
|
robi się jasno a ty nawet nie zmrużyłeś oka
|
|
miasto wstaje a ty nie zmrużyłeś oka
|
|
|
|
cały świat stawał przed tobą otworem
|
|
a ty sam wpędziłeś się w ślepy zaułek
|
|
i nie umiesz teraz z niego się wydostać
|
|
niema nikogo kto mógłby pomóc ci , jesteś sam
|
|
|
|
chciałeś być incognito
|
|
wszyscy cię obserwują
|
|
|
|
nie wiedza co to litość, więc ci jej nie podarują
|
|
i znowu jacyś obcy ludzi chcą na głowę ci wejść
|
|
może byś podszedł do tego na luzie
|
|
gdybyś znał przynajmniej połówe na część
|
|
nie wesprze dobrym słowem
|
|
nikt ci nic nie powiem też
|
|
a na twój temat ma do powiedzenia dużo
|
|
chociaż nie wiem co z ciebie za człowiek jest
|
|
coraz gorzej, stres
|
|
już nie możesz znieść
|
|
|
|
nic ci nie pomoże
|
|
jak sam sobie nie pomożesz, wiesz
|
|
morze łez po drodze gdzieś wylanych
|
|
dobry Boże strzeż od wszelkiego złego
|
|
zaprowadź na dróg rozdroży kres
|
|
życie jest jak jedna wielka karuzela, sinusoidy
|
|
raz na szczycie stoisz, raz się nad przepaścią modlisz
|
|
tak naprawę z ciebie dobry chłopak jest
|
|
chociaż trochę pogubiony
|
|
wiec żyj w prawdzie, weź nie na pokaz
|
|
nieś radość dla syna i żony
|
|
|
|
czy to ty zaniedbałeś go, czy odwrócił się los
|
|
jak z prochu powstałeś, tak i obrócisz się w proch
|
|
|
|
cały świat stawał przed tobą otworem
|
|
a ty sam wpędziłeś się w ślepy zaułek
|
|
i nie umiesz teraz z niego się wydostać
|
|
niema nikogo kto mógłby pomóc ci , jesteś sam |