|
作曲 : ธีรพันธุ์ ชูพินิจ |
|
ตกใจหมดเลย |
|
ได้ฟังพี่เอ่ยคำรัก |
|
กระอึกกระอัก |
|
ใจเต้นตึ๊กตั๊ก ตึ๊กตั๊กถี่ๆ |
|
อยากฟังจังเลย |
|
ไม่เคยได้ฟังสักที |
|
คบกันมานาน |
|
นับได้ก็ใกล้สิบปี |
|
ได้ฟังคำนี้ |
|
ยอมรับประทับหัวใจ |
|
ทบทวนคำกล่าว |
|
ร้อนผ่าวไปถึงในอก |
|
กลัวเขาโกหก |
|
ตระหนกวิตกอกสั่นหวั่นไหว |
|
ด้วยความที่เรา |
|
รักเขาชอบเขาเกินไป |
|
ได้ยินคำรัก |
|
สุขนักสุขเหนือสิ่งไหน |
|
ดีอกดีใจ |
|
ให้ตายไม่ได้แสร้งเสีย |
|
อยาก ฟัง |
|
คำนี้มานานหนักหนา |
|
คบกันมา |
|
เที่ยวกันมาตั้งนานนมเน |
|
เจียมตัวเจียมตน |
|
รู้ตัวเป็นคนไม่เก๋ |
|
คนขี้เหร่ สุขล้ำได้ฟังคำรัก |
|
จะยอมเป็นทาส |
|
ทั้งชาติไม่ขัดใจเธอ |
|
ใครเขาว่าเซ่อ |
|
ก็ช่างเขาเถอะจะไม่ทึกทัก |
|
จะเป็นทาสแท้ |
|
เป็นแม่ศรีเรือนมีหลัก |
|
บัวไม่ให้ช้ำ คำน้อยจะไม่ให้หนัก |
|
ขอบคุณมากๆ ที่รักขี้เหร่คนนี้ |
|
อยาก ฟัง |
|
คำนี้มานานหนักหนา |
|
คบกันมา |
|
เที่ยวกันมาตั้งนานนมเน |
|
เจียมตัวเจียมตน |
|
รู้ตัวเป็นคนไม่เก๋ |
|
คนขี้เหร่ สุขล้ำได้ฟังคำรัก |
|
จะยอมเป็นทาส |
|
ทั้งชาติไม่ขัดใจเธอ |
|
ใครเขาว่าเซ่อ |
|
ก็ช่างเขาเถอะจะไม่ทึกทัก |
|
จะเป็นทาสแท้ |
|
เป็นแม่ศรีเรือนมีหลัก |
|
บัวไม่ให้ช้ำ คำน้อยจะไม่ให้หนัก |
|
ขอบคุณมากๆ ที่รักขี้เหร่คนนี้ |