|
作曲 : พงษ์สิทธ์ คำภีร์ |
|
เสียงคลื่นซัดซาด |
|
มองเห็นไกลสุดขอบฟ้า |
|
มีทะเลทุกเวลา |
|
แต่บางทีไม่มีเธอ |
|
คลื่นซัดหาฝั่ง |
|
เหมือนใจร่ำคร่ำครวญหา |
|
จากกันไปตามเวลา |
|
จากกันให้เธอสุขใจ |
|
แต่ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร |
|
ฉันพร่ำบอก ให้เธอเข้าใจ |
|
เพราะรัก จริงจริง |
|
รักคือการให้ ฉันให้เธอ |
|
จะมีใครบ้างหนอ |
|
ที่พอเห็นใจ |
|
ความรักสับสนในใจเสมอ |
|
ถึงคร่ำครวญหา |
|
กลับมาเหมือนเคย |
|
แต่พอเจอเธอต้องยิ้มสุขใจ |
|
ขอเพียงแต่ให้เธอสบาย |
|
เท่านั้นก็พอ |
|
แต่ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร |
|
ฉันพร่ำบอก ให้เธอเข้าใจ |
|
เพราะรัก จริงจริง |
|
รักคือการให้ ฉันให้เธอ |
|
จะมีใครบ้างหนอ |
|
ที่พอเห็นใจ |
|
ความรักสับสนในใจเสมอ |
|
ถึงคร่ำครวญหา |
|
กลับมาเหมือนเคย |
|
แต่พอเจอเธอต้องยิ้มสุขใจ |
|
ขอเพียงแต่ให้เธอสบาย |
|
เท่านั้นก็พอ |
|
ฉันคิดถึงเธอ |
|
ไม่อาจบอกกับใครเขา |
|
อยู่กับใจของตัวเรา |
|
อยู่ในความคำนึงผู้เดียว |
|
ฉันคิด ถึง เธอ |
