|
ที่ที่ เธอยืนก็รับก็รู้ว่าห่างไกล ช่างไกลจนเกินจะได้พบพา |
|
แต่ความจริงใจที่เธอนั้นเคยมีให้กัน สิ่งนั้นยังเจออยู่รอบๆกาย |
|
แม้... ไม่อาจจะได้พบเจอเธอ แต่ฉันก็รู้ได้หัวใจ |
|
ว่าเธอไม่เคยทอดทิ้งฉันไปไกล ห่วงใยกันเสมอมา |
|
หลับตาก็รู้... รู้เธออยู่ข้างฉัน เหมือนสายลม |
|
ลมที่คอยโบกโบยแต่ไม่เห็นไม่เจอ |
|
โอบอุ้มด้วยอุ่นไอ อิ่มเอมเหมือนใกล้เธอ |
|
ฉันสัมผัสเธอได้เสมอ จากสาย... ลม |
|
ถ้าในวันนึงที่ตัวของฉันต้องเหนื่อใจ |
|
หมดแรงเกินใจของฉันต้านทาน |
|
แค่เพียงรับรู้ว่าเธอนนั้นยังห่วงหากัน |
|
แค่นั้นใจมันก็เข้มแข็งพอ |
|
แม้... ไม่อาจจะได้พบเจอเธอ แต่ฉันก็รู้ได้หัวใจ |
|
ว่าเธอไม่เคยทอดทิ้งฉันไปไกล ห่วงใยกันเสมอมา |
|
หลับตาก็รู้... รู้เธออยู่ข้างฉัน เหมือนสายลม |
|
ลมที่คอยโบกโบยแต่ไม่เห็นไม่เจอ |
|
โอบอุ้มด้วยอุ่นไอ อิ่มเอมเหมือนใกล้เธอ |
|
ฉันสัมผัสเธอได้เสมอ จากสายลม |
|
ก็อยากให้เสียง... ของความรู้สึก |
|
ข้างในใจฉันส่งถึงหัวใจของเธอ |
|
ว่าเธอนั้นจะอยู่เป็นนิรันดร์เสมอไม่ว่านานแค่ไหน |
|
หลับตาก็รู้... รู้เธออยู่ข้างฉัน เหมือนสายลม |
|
ลมที่คอยโบกโบยแต่ไม่เห็นไม่เจอ |
|
โอบอุ้มด้วยอุ่นไอ อิ่มเอมเหมือนใกล้เธอ |
|
ฉันสัมผัสเธอได้เสมอ จากสาย... ลม |
|
หลับตาก็รู้... รู้เธออยู่ข้างฉัน เหมือนสายลม |
|
ลมที่คอยโบกโบยแต่ไม่เห็นไม่เจอ |
|
โอบอุ้มด้วยอุ่นไอ อิ่มเอมเหมือนใกล้เธอ |
|
ฉันสัมผัสเธอได้เสมอ จากสาย... ลม |
